emailvision.org

Ponad 80 osób (20 z nich to dzieci) zginęło, a wiele więcej zostało rannych w podejrzeniu ataku gazem sarin w północno-zachodniej Syrii w kwietniu 2017 r. Sarin to wytworzony przez człowieka środek nerwowy, który powoduje nieznośny kłujący ból.

Czym dokładnie jest sarin, co się dzieje, gdy organizm jest narażony na duże ilości gazu sarin i jak wygląda leczenie ratunkowe — jeśli kiedykolwiek znajdziesz się w podobnej sytuacji?

Co to jest sarin?

Sarin to wytworzona przez człowieka broń chemiczna, która jest klasyfikowana jako środek nerwowy. Środki nerwowe są najbardziej toksycznymi środkami broni chemicznej i powodują szybkie objawy w ciągu kilku sekund.

Sarin jest prawie niemożliwy do wykrycia, dopóki nie jest za późno. Nawet nie wiemy, że tam jest, dopóki nasze ciała nie zareagują. Dzieje się tak, ponieważ sarin jest bezbarwną cieczą i nie ma rozpoznawalnego zapachu ani smaku. Jednak sarin może szybko wyparować w parę (gaz) i rozprzestrzenić się w środowisku.

Sarin został użyty w dwóch atakach terrorystycznych w Japonii w 1994 i 1995 roku, a następnie użyty ponownie w atakach terrorystycznych w Damaszku w 2013 roku. Ta substancja chemiczna nie była pierwotnie przeznaczona jako broń.

Niemiecki chemik Gerhard Schrader zamierzał w 1937 roku opracować sarin jako środek owadobójczy. Przez nazistowskich naukowców sarin został później przekształcony w broń z wojennego gazu nerwowego po tym, jak dowiedział się o jego przerażającym potencjalnym wpływie na ludzkie ciało.

Jak sarin działa na organizm?

W przypadku użycia sarinu jako broni, sarin jest zwykle wystrzeliwany za pomocą rakiety lub pocisku, który następnie rozbija się i rozpyla ciecz w postaci aerozolu gazowego — miliony maleńkich kropelek wystarczająco drobnych, aby można je było wdychać lub opadać na skórę i oczy. Wyobraź sobie spray na komary lub kiedy rozpylasz perfumy. Sarin następnie wyparuje w gaz, który miesza się z otaczającym powietrzem.

Sarin łatwo miesza się z wodą. Po zmieszaniu sarinu z wodą, ludzie mogą być narażeni na kontakt lub picie wody zawierającej sarin. Mogą być również narażeni na sarin z żywności, która została skażona sarinem. Odzież osoby może uwolnić sarin w kontakcie z oparami sarinu, które mogą rozprzestrzenić się na inne osoby.

Nasze nerwy rozmawiają ze sobą, uwalniając substancje chemiczne zwane neuroprzekaźnikami. Środki nerwowe, takie jak sarin, wpływają na zmianę funkcji tych neuroprzekaźników. Wewnątrz ciała sarin zakłóca działanie enzymu zwanego acetylocholinoesterazą, neuroprzekaźnika, który działa jako „przełącznik” organizmu dla nerwów kontrolujących gruczoły i mięśnie. Bez „wyłącznika” gruczoły i mięśnie są stale brutalnie stymulowane, nakazując im robić rzeczy, które normalnie robią, ale z różną częstotliwością. W rezultacie ciało będzie działać jak zepsuta kaseta — powtarzaj te same instrukcje w kółko.

W ciągu kilku sekund od ekspozycji na sarin, kontrola mięśni gładkich jest również zahamowana. Mięśnie gładkie to tkanka, która zapewnia sprawną pracę narządów, takich jak żołądek, jelita i pęcherz. W rezultacie nastąpi nadmierna produkcja łez, a następnie niekontrolowane ślinienie, mocz, kał i wymioty. Widzenie jest również zamazane, a oddychanie staje się bardzo ograniczone z powodu ucisku w klatce piersiowej.

Jeśli dana osoba została narażona na śmiertelne ilości sarinu, ciało zacznie odczuwać silne konwulsje, a następnie zostanie sparaliżowane. Niektóre ofiary opisywały to jako worek robaków wijących się pod skórą. Wszystkie mięśnie twojego ciała poruszają się bardzo mało. Potem, po minucie lub dwóch, twoje mięśnie są sparaliżowane i nie możesz operować mięśniami potrzebnymi do oddychania.

Natychmiastowe oznaki i objawy narażenia na sarin podczas ataku chemicznego

Pierwsze objawy to splątanie, senność i bóle głowy; łzawiące oczy, ból oczu, niewyraźne widzenie, małe źrenice; kaszel, ślinotok, katar, przyspieszony oddech, ucisk w klatce piersiowej; ofiary opisywały gaz sarin jako „nóż zrobiony z ognia”, który przedzierał się przez ich płuca; nadmierne pocenie się, drżenie mięśni w miejscu dotkniętego chorobą ciała; nudności, wymioty, ból brzucha, zwiększone oddawanie moczu, biegunka; osłabienie, nieprawidłowe ciśnienie krwi i częstość akcji serca.

Narażenie na dawki śmiertelne może powodować kontynuowanie ciężkich napadów padaczkowych, utratę przytomności do śpiączki, całkowity paraliż i brak oddychania.

Jak radzić sobie w nagłych wypadkach, aby poradzić sobie z chemicznymi atakami gazowymi

Po bezpośrednim wdychaniu śmiertelnej dawki śmierć ofiary może zająć nawet 60 sekund. Atak chemiczny na dużą skalę może zabić w ciągu 10 minut. Sarin nie zawsze zabija, ale jego ofiary mogą cierpieć silny ból, dopóki jego skutki nie znikną.

CDC zaleca opuszczenie obszarów, w których obecny jest gaz sarin, i zaczerpnięcie świeżego powietrza. Zalecają również ewakuację na wyższy poziom, ponieważ gaz sarin opada w dół. CDC mówi również, że ofiary ataku gazem sarin powinny:

• Szybko zdejmij ubranie, w razie potrzeby rozdzierając.
• Aby zabezpieczyć się przed dalszym narażeniem, skażoną odzież umieścić w torbie, a następnie jak najszybciej zamknąć w innej torbie.
• Umyj całe ciało mydłem i dużą ilością wody
• Płucz oczy przez 10-15 minut, jeśli widzenie jest niewyraźne
• W przypadku połknięcia nie wywoływać wymiotów ani nie pić płynów

Płukanie ciała ofiary, która była wystawiona na działanie wysokich dawek sarinu pod bieżącą wodą, może pomóc wypłukać toksyny, które przywierają do skóry. Podawanie oddechów ratunkowych z tlenem może zmniejszyć trudności w oddychaniu, ale to nie zatrzymuje skutków sarinu ani nie odwraca uszkodzeń nerwów, jakie powoduje. Najlepiej natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.

Głównym leczeniem są zastrzyki z chemicznym antidotum zwanym atropiną lub pralidoksymem. Oba działają w celu zablokowania wpływu sarinu na układ nerwowy i mogą ożywić umierające ofiary chemicznego ataku gazowego. Aby antidotum było skuteczne, należy podać poszkodowanemu zarówno atropinę, jak i pralidoksym w ciągu 10 minut od pierwszej ekspozycji.