emailvision.org

Mówi się, że insulinooporność jest jednym z czynników powodujących rozwój cukrzycy typu 2. Ten stan sprawia, że ​​organizm nie reaguje na insulinę, co utrudnia organizmowi rozkład glukozy. Jednak nadal można zapobiegać jednemu z czynników wywołujących cukrzycę typu 2. Jak?

Insulinooporność, gdy organizm nie jest już wrażliwy na insulinę

Insulinooporność to stan, który wskazuje, że organizm nie jest już w stanie reagować na insulinę tak, jak powinien.

Ogólnie rzecz biorąc, może to wystąpić u osób z nadwagą lub otyłością.

Ten stan jest jednym z czynników zwiększających ryzyko rozwoju cukrzycy, zwłaszcza typu 2.

Insulina hormonu jest potrzebna, aby pomóc glukozie dostać się do komórek organizmu i rozłożyć ją na energię.

Kiedy organizm nie jest już wrażliwy na obecność insuliny, glukoza nie może dostać się do komórek organizmu, aby zostać rozłożona na energię, dzięki czemu ostatecznie pozostaje w krwiobiegu.

W rezultacie poziom cukru we krwi jest wysoki (hiperglikemia).

Osoby, u których występuje hiperglikemia, są zwykle diagnozowane przez lekarzy jako osoby mające stan przedcukrzycowy.

Jednak wartość poziomu cukru we krwi nie jest tak wysoka, jak poziom cukru we krwi cukrzyków, więc zwykle nie doświadczają znaczących problemów zdrowotnych.

Opisana w badaniu American Diabetes Association, insulinooporność spowoduje, że trzustka uwolni zbyt dużo insuliny we krwi, powodując hiperinsulinemię.

Ten stan nie sprawia, że ​​wchłanianie glukozy jest bardziej efektywne, w rzeczywistości utrudnia organizmowi przechowywanie glukozy jako rezerwy energii.

Uwolnienie insuliny do krwi powoduje, że wątroba przekształca zmagazynowaną glukozę w tłuszcz. Nagromadzenie tłuszczu powoduje, że komórki organizmu stają się coraz bardziej odporne na insulinę.

Powoli trzustka nieustannie pracuje nad uwalnianiem insuliny tak „zmęczonej” i nie może już wytwarzać wystarczającej ilości insuliny.

W rezultacie wysoki poziom cukru we krwi wymyka się spod kontroli i ostatecznie prowadzi do cukrzycy typu 2.

Oznaki i objawy insulinooporności

Insulinooporność może przez lata nie wywoływać żadnych objawów, co utrudnia jej wykrycie.

Chociaż na ogół bezobjawowe, należy również zachować czujność, jeśli istnieje kilka problemów zdrowotnych podobnych do objawów cukrzycy, które mogą prowadzić do insulinooporności.

• zmęczenie,
• łatwo głodny,
• trudności z koncentracją i
• pojawia się acanthosis nigricans, mianowicie choroby skóry, takie jak czarne plamy na karku, pachwinach i pod pachami.

Zwykle temu stanowi towarzyszą również znaki, takie jak:

• nagromadzenie tłuszczu w okolicy brzucha
• podwyższony poziom cukru we krwi oraz
• wzrasta poziom cholesterolu.

Jednak ten wzrost poziomu cholesterolu i poziomu cukru we krwi może być nieco trudny do zrealizowania, jeśli nie będziesz regularnie sprawdzać poziomu cukru i cholesterolu we krwi.

Objawy, po których następują dodatkowe dolegliwości, takie jak częste oddawanie moczu, długo gojące się rany, częste mrowienie stóp i drętwienie, są objawami cukrzycy typu 2.

Przyczyny insulinooporności

Dokładna przyczyna insulinooporności nie jest znana.

Jednak naukowcy zgadzają się, że istnieje kilka czynników wyzwalających, które mogą sprawić, że organizm utraci zdolność optymalnego wykorzystania insuliny.

Odkrycia naukowców sugerują związek między nadwagą a czynnikami genetycznymi z występowaniem tego schorzenia.

Oto kilka czynników, które mogą powodować insulinooporność:

1. Nadwaga

w książce Międzynarodowy Podręcznik Cukrzycy, wyjaśnił, że nadwaga powoduje gromadzenie się tłuszczu. Jest to najbardziej dominujący czynnik sprawczy insulinooporności.

Nagromadzenie tłuszczu powoduje powiększanie się komórek w ciele, co utrudnia komórkom odpowiedź lub rozpoznanie hormonu insuliny. Nagromadzenie tłuszczu powoduje również podwyższony poziom kwasów tłuszczowych we krwi, co również zaburza pracę komórek organizmu przy wykorzystaniu insuliny.

Ponadto nadmiar tłuszczu zgromadzony w wątrobie i komórkach mięśniowych również zaburza pracę insuliny, dzięki czemu komórki organizmu stają się oporne na insulinę.

2. Czynniki genetyczne

Badanie zatytułowane Patofizjologia cukrzycy typu 2 wyjaśnia wpływ czynników genetycznych na tę chorobę.

Według badań insulinooporność może być dziedziczona, jeśli oboje rodzice mają genetyczną historię cukrzycy.

Te czynniki genetyczne powodują różne zaburzenia zarówno hormonu insuliny, jak i receptorów insuliny (odbiorników sygnału) znajdujących się w komórkach organizmu.

Zaburzenia w hormonie insuliny są spowodowane zmianami kształtu cząsteczki, która hamuje jej funkcję wiązania się z komórkami organizmu.

Znajdując się w receptorach komórkowych, czynniki genetyczne powodują mutację, przez co trudno jest związać insulinę.

Kilka innych czynników, które również zwiększają ryzyko wywołania oporności na insulinę, obejmują:

• Stosowanie dużych dawek sterydów przez długi czas.
• Chroniczny stres.
• Nawyk spożywania w nadmiarze pokarmów bogatych w węglowodany, takich jak makaron i biały ryż.

Jak zapobiegać insulinooporności?

Poza cukrzycą insulinooporność jest również czynnikiem, który może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób przewlekłych związanych z naczyniami krwionośnymi, takich jak choroby serca i udar.

Ten stan może również zwiększać ryzyko uszkodzenia nerwów oczu, stóp i dłoni, a także niewydolności nerek.

Regularne ćwiczenia i dobra dieta to najlepsze sposoby na utrzymanie zdrowej wagi przy jednoczesnym zmniejszeniu ryzyka rozwoju insulinooporności i cukrzycy.

Chociaż nie jest to w 100% gwarantowane, utrzymanie idealnej masy ciała nadal zapewnia najlepszą szansę na utrzymanie równowagi poziomu glukozy.

Insulinooporność, która powoduje stan przedcukrzycowy, jest ostrzeżeniem, zanim rzeczywiście zachorujesz na cukrzycę.

Oznacza to, że ten stan można nadal kontrolować, utrzymując normalny poziom cukru we krwi. W ten sposób możesz zmniejszyć ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2.

Czy Ty lub Twoja rodzina żyjecie z cukrzycą?

Nie jesteś sam. Dołącz do społeczności pacjentów cierpiących na cukrzycę i znajdź przydatne historie innych pacjentów. Zapisz się teraz!