Uważaj na utajoną gruźlicę, czy potrzebne jest leczenie?

Gruźlica (TB) to choroba zakaźna, która infekuje płuca. Do przeniesienia gruźlicy dochodzi, gdy chory kaszle lub kicha, a uwolniony płyn jest wdychany przez otoczenie przez powietrze. Jednak nie każdy zarażony odczuje objawy gruźlicy. Możliwe, że jest w stanie utajonej gruźlicy, więc nie ma żadnych oznak. Jaka jest więc różnica między gruźlicą utajoną a gruźlicą aktywną? Czy oboje potrzebują leczenia? Sprawdź wyjaśnienie poniżej.

Co to jest utajona gruźlica?

Gruźlica (TB) to śmiertelna choroba wywoływana przez bakterie Mycobacterium tuberculosis. Na podstawie danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) gruźlica jest zaliczana do 10 najczęstszych przyczyn zgonów ludzi na świecie, poza HIV/AIDS. Rocznie na gruźlicę umiera około 1,5 miliona ludzi.

Gruźlica utajona jest bezobjawową infekcją gruźlicą lub nie wykazuje objawów. Tak, mimo że są zakażone bakteriami wywołującymi gruźlicę, nie wykazują objawów w postaci kaszlu, który jest powszechny u osób z gruźlicą.

Ten stan jest również określany jako nieaktywna gruźlica. Osoba z utajoną lub nieaktywną gruźlicą może nie wiedzieć, że ma gruźlicę, ponieważ nie czuje się chora ani nie ma problemów z oddychaniem, jak osoby z aktywną gruźlicą.

Na stan utajonej gruźlicy wpływa odpowiedź immunologiczna odporna na infekcje bakteryjne. Osoby z nieaktywną gruźlicą nie mogą przenosić bakterii na inne osoby. Tego stanu również nie można odczytać z wstępnego badania gruźlicy za pomocą testu skórnego.

Przyczyny utajonej infekcji gruźlicą

Stan bezobjawowej gruźlicy (gruźlica utajona) jest spowodowany przez bakterie gruźlicy, które dostają się do organizmu w stanie uśpienia lub nie są aktywnie infekujące. Oznacza to, że bakterie nie namnażają się i nie powodują uszkodzeń zdrowych komórek płuc, „śpią” brwi.

w książce Gruźlica, jest napisane, że istnieją 3 etapy infekcji bakteryjnej gruźlicy, a mianowicie infekcja pierwotna, gdy bakterie dostają się do organizmu, infekcja utajona i infekcja czynna – gdy bakterie aktywnie się namnażają. Utajona infekcja może pozostawić bakterie uśpione w organizmie przez lata. Ten stan wskazuje na utajoną gruźlicę.

Układ odpornościowy działa optymalnie podczas przenoszenia, a minimalna liczba bakterii, które wnikają, powoduje, że infekcja bakteryjna gruźlicy jest odporna, tak że nie powoduje żadnych problemów zdrowotnych.

Makrofagi, które są białymi krwinkami znajdującymi się na pierwszej linii odporności układu odpornościowego, potrafią utworzyć ścianę ochronną zwaną ziarniniakiem. Te ziarniniaki zapobiegają zakażeniu płuc przez bakterie TB.

Jeśli jednak pewnego dnia układ odpornościowy zostanie osłabiony, te śpiące bakterie mogą „przebudzić się” i przekształcić w aktywną gruźlicę.

Czy istnieje test na utajoną gruźlicę?

Nie można tak po prostu poznać stanu utajonej gruźlicy. Aby to wykryć, osoba musi nie tylko wykonać test skórny, a mianowicie próbę tuberkulinową (test Mantoux).

Bardziej ostateczną diagnozę można uzyskać tylko poprzez przeprowadzenie bardziej kompletnych badań, takich jak badania krwi i prześwietlenie klatki piersiowej.

1. Test skórny na gruźlicę

Test skórny na gruźlicę jest również znany jako próba tuberkulinowa Mantoux (TST). Test skórny wykonuje się poprzez wstrzyknięcie płynu zwanego tuberkuliną w skórę na spodniej stronie ramienia. Wyniki tego testu ograniczają się do wykazania, czy jesteś zarażony bakterią gruźlicy, czy nie. Nie można określić infekcji aktywnej lub nieaktywnej.

2. Badanie krwi

Badanie krwi na gruźlicę jest również znane jako test uwalniania interferonu-gamma (IGRA). Ten test jest wykonywany po pozytywnym wyniku testu skórnego. Zasadniczo test IGRA działa poprzez wykrywanie jednej z cytokin, a mianowicie interferonu-gamma w próbce krwi, która może wskazywać na odpowiedź układu odpornościowego na infekcję bakteryjną.

3. Mikroskopia rozmazu plwociny

Badanie to jest również znane jako test z plwociny lub BTA (bacilli kwasooporne). Celem badania AFB jest analiza próbek plwociny pod mikroskopem w celu wykrycia obecności i liczby bakterii TB. Poziom dokładności tego testu jest większy niż testu skórnego na gruźlicę.

4. RTG płuc

Badanie rentgenowskie ma na celu uzupełnienie diagnozy na podstawie wyników badań skóry i plwociny. Zdjęcia rentgenowskie płuc mogą wykazywać oznaki uszkodzenia płuc spowodowanego infekcją bakteryjną gruźlicy.

Kto jest zagrożony utajoną gruźlicą?

WHO zaleca przeprowadzenie badań na obecność utajonej gruźlicy kilku grup osób, a mianowicie osób najbardziej narażonych na zachorowanie na gruźlicę. Oto grupy osób o najwyższych czynnikach ryzyka gruźlicy:

  • Dorośli, młodzież, dzieci i małe dzieci żyjące z osobami zakażonymi wirusem HIV muszą zostać przebadane na gruźlicę.
  • Niemowlęta i dzieci poniżej piątego roku życia, które niedawno miały kontakt z pacjentem chorym na gruźlicę.
  • Osoby ze słabymi chorobami układu odpornościowego (immunosupresanty) i często wchodzą w interakcje z osobami z gruźlicą.
  • Osoby, które mają cukrzycę i wchodzą w interakcje z osobami chorymi na gruźlicę.
  • Pacjenci rozpoczynający leczenie anty-TNF (Czynnik martwicy nowotworu) w leczeniu reumatyzmu, wykonywania dializy (dializy), a także osób przygotowujących się do przeszczepu narządu.
  • Pracownicy służby zdrowia, czyli lekarze i pielęgniarki, którzy leczą pacjentów z gruźlicą lekooporną (MDR-TB)

Oprócz tych grup, następujące grupy osób również mają mniejsze ryzyko utajonej gruźlicy, ale wskazane jest wykonanie testu na gruźlicę:

  • Dzieci powyżej 5 roku życia, które są seronegatywne.
  • Młodzież i dorośli, którzy mają kontakt z chorymi na gruźlicę płuc oraz z chorymi na gruźlicę wielolekooporną.
  • Więźniowie w więzieniach, w których panuje epidemia gruźlicy.
  • Imigranci z krajów, w których panuje epidemia gruźlicy.
  • Użytkownicy narkotyków.

Leczenie zapobiegające przekształceniu się utajonej gruźlicy w aktywną gruźlicę

WHO twierdzi, że 5-15% osób z utajoną gruźlicą jest zagrożonych rozwojem aktywnej gruźlicy. Pacjenci z utajoną gruźlicą z HIV/AIDS są najbardziej narażeni na rozwój aktywnej gruźlicy. Może się to zdarzyć, gdy układ odpornościowy osoby jest osłabiony, pozostawiając miejsce na rozwój bakterii.

Dlatego nawet jeśli nie odczuwasz objawów gruźlicy, osoba z tą infekcją bakteryjną musi udać się do lekarza. W przeciwieństwie do pacjentów z aktywną gruźlicą płuc, których leczenie pomaga również zapobiegać przenoszeniu gruźlicy, leczenie utajonej gruźlicy prowadzi się w celu zapobiegania aktywnej infekcji bakteryjnej gruźlicy.

Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) zaleca kilka rodzajów leków przeciwgruźliczych do leczenia utajonej gruźlicy, które można stosować, a mianowicie izoniazyd (INH) i rifapentynę (RPT).

Leczenie podaje się w dziennych dawkach obu leków, określonych na podstawie stanu zdrowia każdej osoby, wyników podatności leku na bakteryjne źródła infekcji oraz potencjalnych interakcji leków z innymi lekami.

W przypadku osób zakażonych wirusem HIV zapobieganie rozwojowi utajonej gruźlicy zwykle zajmuje 9 miesięcy. Podczas gdy zwykli utajeni chorzy na gruźlicę mogą wyzdrowieć dzięki temu leczeniu w krótszym czasie.


$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found