emailvision.org

Dysforia płciowa, wcześniej znana jako zaburzenie tożsamości płciowej, jest stanem dotykającym osoby znane jako transpłciowe, w którym osoba doświadcza dyskomfortu lub stresu z powodu niezgodności między płcią biologiczną a tożsamością płciową.

Cytowany z WebMD, płeć biologiczna osoby jest uzyskiwana przy urodzeniu w zależności od jej wyglądu lub genitaliów. Jednak tożsamość płciowa to tożsamość płciowa, w którą wierzy i w którą wierzy jednostka. Na przykład ktoś, kto ma penisa i inne cechy fizyczne, które są reprezentatywne dla mężczyzn, zazwyczaj identyfikuje się jako mężczyzna.

Jednakże, chociaż płeć biologiczna danej osoby i tożsamość płciowa mogą się harmonizować dla większości ludzi, to niekoniecznie jest to prawdą w przypadku innych. Niektórzy ludzie mogą mieć cechy fizyczne mężczyzny, ale czują się i wierzą, że są kobietą, podczas gdy inni mogą czuć, że są oboje lub nie, że są w 100% kobietą lub tylko mężczyzną (niezależnie od ich wyglądu fizycznego), alias genderqueer.

Co powoduje dysforię płciową?

Dysforia płciowa to prawdziwy stan chorobowy rozpoznawany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne , aw niektórych przypadkach wymagane jest leczenie. Jednak dysforia płciowa nie jest chorobą psychiczną.

Jak donosi News Medical, wiele badań wskazuje, że stan ten jest spowodowany nie tylko nieprawidłowym ustawieniem pracy mózgu, ale może wynikać z przyczyn biologicznych związanych z rozwojem tożsamości płciowej przed urodzeniem.

Dysforia płci może być spowodowana rzadkim schorzeniem, takim jak wrodzony przerost nadnerczy (Wrodzony przerost nadnerczy/CAH) i choroby interpłciowe (znane również jako hermafrodytyzm).

W CAH płody żeńskie mają nadnercza, które wytwarzają wysoki poziom męskich hormonów płciowych, które powodują puchnięcie pochwy, więc można je pomylić z dzieckiem płci męskiej.

Interpłciowość lub hermafrodytyzm to rzadka choroba, w której dzieci rodzą się z dwoma genitaliami, pochwą i penisem. W takim przypadku, po zakazie procedur normalizacji narządów płciowych bez zgody właściciela ciała przez ONZ, dziecko będzie mogło rosnąć z obiema płciami, aż będzie na tyle dorosłe, aby wybrać jedną i wykonać operację.

Jednak potrzebne są dalsze badania, aby określić przyczynę dysforii płci.

Oznaki i objawy dysforii płci

Zgodnie z podręcznikiem psychiatrycznym Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-5), aby u osoby zdiagnozowano dysforię płciową, musi istnieć wyraźna różnica między postrzeganą przez nią płcią a postrzeganą płcią innych osób i musi trwać przez co najmniej sześć miesięcy. U dzieci chęć zmiany płci musi być realna i widoczna oraz wyrażana bezpośrednio przez jednostkę.

Rzeczywiste pragnienia i przekonania, o których mowa powyżej, to nie tylko chęć czerpania korzyści społecznych i kulturowych od różnych płci, ale pochodzą od wewnątrz w oparciu o przekonanie, że nie powinny należeć do określonej grupy płciowej i wykazują spójne postawy i zachowania z płci przeciwnej.

Dysforia płciowa objawia się na wiele sposobów, w tym uporczywe pragnienie życia i bycia traktowanym jak płeć, w którą wierzą, eliminowanie i/lub zmienianie cech płciowych lub silne przekonanie, że mają uczucia, wzorce zachowań i ogólne reakcje płeć przeciwna.

Niektóre osoby transpłciowe decydują się na terapię medyczną (hormony lub operację), aby ich wygląd fizyczny był bardziej zgodny z tożsamością płciową.

Według NHS Choices nie wiadomo dokładnie, ile osób cierpi na dysforię płciową, ponieważ wiele osób z tą chorobą nigdy i/lub nie może szukać pomocy. Badanie 10 tys. osób przeprowadzone przez Komisja Równości i Praw Człowieka w 2012 roku odkryli, że jeden procent światowej populacji należy do pewnego stopnia do grup transpłciowych i genderqueer.

Nierzadko osoby transpłciowe cierpią na depresję i doświadczają izolacji

Dysforia płciowa powoduje stres lub depresję kliniczną w obszarach społecznych, zawodowych lub innych, które mogą pogarszać jakość życia jednostki z nią.

Wpływ zaburzenia może być tak szeroki, że życie psychiczne danej osoby koncentruje się tylko na szeregu określonych czynności, które mogą zmniejszyć presję spowodowaną piętnem płci, z którym się styka. Osoby z dysforią płciową często są zaabsorbowane swoim wyglądem, zwłaszcza na początku przechodzenia do życia z „nową” płcią. Relacje z rodzicami również mogą być bardzo zaburzone. Nierzadko zdarza się, że osoby transpłciowe lub osoby z dysforią płciową otrzymują izolację od rodziny i przyjaciół.

Niektórzy mężczyźni z dysforią płciową decydują się na nielegalne leczenie hormonami lub mogą, choć bardzo rzadko, wykonywać samokastrację bez nadzoru lekarza. Wiele osób transpłciowych jest również zaangażowanych w prostytucję, co naraża je na wysokie ryzyko zakażenia wirusem HIV.

Niedopasowanie płci i tożsamości płciowej doświadczane przez osobę z dysforią płciową może powodować długotrwały stres, nerwowość i depresję. Próby samobójcze oraz nadużywanie substancji i narkotyków są powszechne wśród osób z dysforią płciową i/lub osób transpłciowych.

Niektórzy dorośli mężczyźni mają historię fetyszyzmu i innych parafilii. Powiązane zaburzenia osobowości występują częściej u mężczyzn z dysforią płciową niż u kobiet.

PRZECZYTAJ TAKŻE:

• Rozpoznaj powody, dla których ludzie chcą popełnić samobójstwo i natychmiast zwróć się o pomoc
• Psychopaci i socjopaci, z których jeden ma tendencję do zabijania. Który?
• Fałszywe założenia dotyczące prezerwatyw