emailvision.org

Schizoafektywna to jeden z rodzajów chorób psychicznych, który często mylony jest z „szalony” lub opętany. Dostęp do zdrowia jest nadal ograniczony, dlatego wiele osób z chorobą schizoafektywną nie otrzymuje odpowiedniego leczenia. Zapoznaj się dokładniej z zaburzeniem schizoafektywnym w tym artykule.

Czym jest zaburzenie schizoafektywne?

Zaburzenie schizoafektywne to zaburzenie psychiczne, w którym dana osoba doświadcza kombinacji objawów schizofrenii, takich jak halucynacje lub urojenia, oraz objawów zaburzeń nastroju, takich jak depresja lub mania.

Istnieją dwa rodzaje zaburzeń psychicznych, które zaliczają się do objawów schizofrenii. Dwa rodzaje zaburzeń schizoafektywnych to: typ dwubiegunowy która obejmuje manię i poważną depresję oraz typ depresji który obejmuje tylko objawy depresyjne.

Jak donosi strona Mayo Clinic, zaburzenie schizoafektywne jest bardzo trudne do zrozumienia, w przeciwieństwie do innych zaburzeń psychicznych. Dlaczego trudno to zrozumieć? Ponieważ objawy schizoafektywne same w sobie są różne dla każdej osoby, która cierpi na to zaburzenie.

Zaburzenie schizoafektywne, które nie jest natychmiast leczone i leczone, spowoduje różne problemy w wykonywaniu codziennych zadań, w tym spadek wydajności pracy i osiągnięć w szkole z powodu objawów tej choroby psychicznej.

Jakie są objawy?

Objawy zaburzenia schizoafektywnego mogą być różne dla każdej osoby, w zależności od rodzaju zaburzenia, czy to dwubiegunowego, czy depresyjnego. Osoba z zaburzeniem schizoafektywnym zwykle doświadcza cyklu objawów. Są chwile, kiedy doświadczają ciężkich objawów tego zaburzenia, po których następuje poprawa objawów. Następujące objawy są zwykle widoczne u osób z zaburzeniami schizoafektywnymi:

• urojenia . Posiadanie fałszywej świadomości znaczenia rzeczywistości, która nie jest zgodna z rzeczywistą sytuacją.
• halucynacja . Często słyszysz dźwięki lub widzisz rzeczy, których tak naprawdę nie ma.
• Objawy depresji . Często czujesz się pusty, smutny i bezwartościowy.
• Zaburzenia nastroju . Następuje nagła zmiana nastroju lub energii, która jest niezgodna z zachowaniem lub charakterem.
• Zaburzenia komunikacji . Jeśli zadane pytanie odpowie tylko na część pytania lub nawet udzieli odpowiedzi, które są całkowicie niezwiązane z pytaniem.
• Nie można wykonywać codziennych czynności . Doświadcz spadku wydajności pracy i osiągnięć w szkole.
• Nie dbam o wygląd . Osoba, która ma to zaburzenie, nie może sama o siebie zadbać i nie dba o czystość.

Co powoduje, że dana osoba ma zaburzenia schizoafektywne?

W rzeczywistości eksperci nie wiedzą, co dokładnie powoduje schizoafektywne. Uważa się, że ten stan jest zagrożony połączeniem wielu czynników, takich jak psychologiczne, fizyczne, genetyczne i środowiskowe. Istnieje jednak kilka czynników ryzyka, które uważa się, że mają wpływ na powstawanie tego stanu, w tym:

• Czynniki genetyczne w rodzinie z zaburzeniem schizoafektywnym, schizofrenią lub chorobą afektywną dwubiegunową.
• Doświadczanie nadmiernego stresu, który może wywoływać objawy.
• Przyjmowanie leków psychoaktywnych i psychotropowych.

Osoba z zaburzeniem schizoafektywnym jest narażona na wysokie ryzyko:

• Samobójstwo, próby samobójcze lub myśli samobójcze.
• Poczucie izolacji od otaczającego środowiska.
• Rodzinne lub inne konflikty.
• Bezrobocie.
• Zaburzenia lękowe.
• Łatwo zaangażowany w nadużywanie alkoholu lub narkotyków.
• Problemy zdrowotne.
• Ubóstwo i bezdomność.

Diagnoza zaburzenia schizoafektywnego

Schizoafektywna jest zaburzeniem psychicznym, dlatego badanie musi przeprowadzić specjalista psychiatra lub psychiatra. W celu ustalenia diagnozy i wyboru odpowiedniego leczenia lekarz lub psychiatra na ogół wykonuje szereg badań, które obejmują:

• Test fizyczny
• Ocena psychologiczna pacjenta
• tomografia komputerowa
• MRI
• badanie krwi

Tomografia komputerowa lub badanie MRI w przypadkach schizoafektywnych ma na celu wykrycie wszelkich nieprawidłowości w budowie mózgu i ośrodkowego układu nerwowego. Tymczasem przeprowadzane są badania krwi, aby upewnić się, że objawy pacjenta nie są spowodowane wpływem narkotyków, alkoholu lub innych schorzeń.

Możliwości leczenia schizoafektywnego

Rzeczywiste leczenie schizoafektywności będzie się różnić w zależności od rodzaju i nasilenia objawów. W niektórych przypadkach może być konieczny czasowy pobyt w szpitalu. Chociaż długotrwałe leczenie, które jest wykonywane regularnie, może również pomóc w kontrolowaniu objawów tej choroby.

Osoby z zaburzeniami schizoafektywnymi zazwyczaj otrzymują kombinację leków, terapii psychologicznej i treningu umiejętności w codziennych czynnościach.